ÖDESHÖG [64 km] / 2,6 tys. mieszkańców
Pochyły rynek (1) w Ödeshög nie należy zapewne do najpiękniejszych placów miejskich w Östergotlandii. Większość otaczającej go zabudowy to współczesne bloki, nawet narożny dom z mansardowym dachem nosi ślady niewielkiej przebudowy. W pobliżu głównego skrzyżowania jest skwer z malutką fontanną zbudowaną z trzech kamieni symbolizujących wpływowych polityków wywodzących się z tej części kraju. Niedawno rozpoczęto przebudowę nawierzchni placu oraz sąsiadującego z nim węzła komunikacyjnego, w najbliższym czasie zatem wizerunek tej części miasta ulegnie zmianie.
Ulicą Riddarsgatan dotrzemy do domu rzemiosł przed którym Calle Örnemark (patrz posąg Vista olbrzyma z jeziora) ustawił dużą drewnianą rzeźbę Johanny Pettersson, wspomnianej na wstępie kobiety kupca, fundatorki pierwszej brukowanej ulicy w miejscowości, ołtarza do kościoła parafialnego oraz organizatorki portu w Hästholmen. O przeszłości miasteczka więcej dowiedzieć się można w niewielkim skansenie (hembygdsgård, 2) zlokalizowanym na południe od centrum przy Södra Vägen. Zgromadzona kolekcja dotyczy głównych dziedzin rzemiosła uprawianego w regionie. Jest tu także wystawa poświęcona eksperymentalnej szkole typu Lancaster. Dom w którym się mieści to rodzinne mieszkanie byłego szwedzkiego ministra edukacji Fridtjuva Berga. W 1906 przeforsował on w parlamencie kontrowersyjną zmianę językową oznaczającą uproszczenie pisowni wyrazów z niemym h (np. wieloryb "hval" zapisuje się obecnie "val", który "hvilken" obecnie piszemy "vilken"). Ponad miastem na niewielkiej kulminacji terenowej stoi kościół parafialny (3). Powstał w XII wieku, ale w ciągu historii był kilkukrotnie przebudowywany. Romański charakter zachowało tylko prezbiterium wyraźnie wydzielone od dzisiejszego korpusu nawowego. Dość rzadkim rozwiązaniem jest też umiejscowienie chóru z ołtarzem pod wieżą orientowaną w kierunku wschodnim. Na piętrze wieży znajduje się romańskie wnętrze ze sklepieniem kolebkowym. W 1887 roku architekt Ferdynand Boberg całkowicie zamurował tą część kościoła i urządził nową halę z ołtarzem po stronie zachodniej. Po 1960 roku powrócono do starego układu świątyni. Obecny ołtarz z wizerunkiem Ukrzyżowania jest dziełem Olofa Wiströma. Starszy obraz ołtarzowy ufundowany przez Johannę Pettersson i przedstawiający Rodzinę pod Krzyżem wisi na północnej ścianie nawy. W ścianę zakrystii wmurowano kamień runiczny. Poniżej kościoła przy Storgatan stoi najstarszy świecki budynek w mieście zwany Sockenstugan zbudowany w XVIII w. a stanowiący obecnie magazyn parafialny.
Ulicą Riddarsgatan dotrzemy do domu rzemiosł przed którym Calle Örnemark (patrz posąg Vista olbrzyma z jeziora) ustawił dużą drewnianą rzeźbę Johanny Pettersson, wspomnianej na wstępie kobiety kupca, fundatorki pierwszej brukowanej ulicy w miejscowości, ołtarza do kościoła parafialnego oraz organizatorki portu w Hästholmen. O przeszłości miasteczka więcej dowiedzieć się można w niewielkim skansenie (hembygdsgård, 2) zlokalizowanym na południe od centrum przy Södra Vägen. Zgromadzona kolekcja dotyczy głównych dziedzin rzemiosła uprawianego w regionie. Jest tu także wystawa poświęcona eksperymentalnej szkole typu Lancaster. Dom w którym się mieści to rodzinne mieszkanie byłego szwedzkiego ministra edukacji Fridtjuva Berga. W 1906 przeforsował on w parlamencie kontrowersyjną zmianę językową oznaczającą uproszczenie pisowni wyrazów z niemym h (np. wieloryb "hval" zapisuje się obecnie "val", który "hvilken" obecnie piszemy "vilken"). Ponad miastem na niewielkiej kulminacji terenowej stoi kościół parafialny (3). Powstał w XII wieku, ale w ciągu historii był kilkukrotnie przebudowywany. Romański charakter zachowało tylko prezbiterium wyraźnie wydzielone od dzisiejszego korpusu nawowego. Dość rzadkim rozwiązaniem jest też umiejscowienie chóru z ołtarzem pod wieżą orientowaną w kierunku wschodnim. Na piętrze wieży znajduje się romańskie wnętrze ze sklepieniem kolebkowym. W 1887 roku architekt Ferdynand Boberg całkowicie zamurował tą część kościoła i urządził nową halę z ołtarzem po stronie zachodniej. Po 1960 roku powrócono do starego układu świątyni. Obecny ołtarz z wizerunkiem Ukrzyżowania jest dziełem Olofa Wiströma. Starszy obraz ołtarzowy ufundowany przez Johannę Pettersson i przedstawiający Rodzinę pod Krzyżem wisi na północnej ścianie nawy. W ścianę zakrystii wmurowano kamień runiczny. Poniżej kościoła przy Storgatan stoi najstarszy świecki budynek w mieście zwany Sockenstugan zbudowany w XVIII w. a stanowiący obecnie magazyn parafialny.
 |
| Nawa kościoła parafialnego |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz