Translate

poniedziałek, 17 kwietnia 2017

Tibro część 2

TIBRO [239 km] / 8,0 tys. mieszkańców
Aby poznać najciekawsze obiekty turystyczne Tibro należy udać się na dość długą kilkunastokilometrową rundę okrążającą miasto. Prócz tego wyznakowano dwa szlaki spacerowe w kolorach żółto-czerwonym i niebiesko-czerwonym proponujące rekreacyjny spacer na nieco krótszym dystansie. Chyba najciekawszym obiektem godnym zwiedzenia w okolicy jest powstałe w 2012 roku Centrum Inredia (1) pokazujące wystawy związane z meblami i projektowaniem wnętrz. Zlokalizowane zostało w dawnej fabryce koszul na północnych rogatkach miasta (Brövägen 26). Zmodernizowany budynek zwraca uwagę nieco psychodelicznym obrazem przedstawiającym kolorową sofę na elewacji. Ekspozycja zajmuje całe piętro i przez pryzmat rozmaicie urządzonych wnętrz przedstawia historię meblarstwa szwedzkiego a także etapy rozwoju miejscowego przemysłu. Stare fotografie przeplatają się z nowoczesnymi środkami prezentacji. Na miejscu biblioteka, restauracja a także niewielka szkoła zawodowa. 
Kontakt telefoniczny: 050 41 84 00. Wstęp bezpłatny. 
Niedaleko stąd do rozciągających się nad brzegami rzeki Tidan rozległych łąk. Promenada biegnie w kierunku południowym do kamiennego mostu (2) z 1914 roku stojącego w miejscu najdawniejszej przeprawy w kierunku Skövde. Poniżej mostu znajdował się stary młyn wodny (wzmiankowany już w XV wieku) a jego pozostałością są stare żelazne koła łopatkowe oraz fragment kanału obramowany potężnym murem. Okolice Gästgivarevägen to obszar dawnej wioski Tibro w której początkowo znajdowały się tylko dwa gospodarstwa: Skattegård i Lillegård. Okolica jest już prawie w całości obudowana nowymi posesjami, ale domy stojące u zbiegu Gästgivarevägen i Bygatan przypominają jeszcze czasy końca XIX wieku. Pod numerem 16 mieściła się natomiast w latach 1640-1921 przydrożna gospoda. Bliżej obecnego centrum miasta na wzgórzu zwanym Smuleberg stoi nowoczesny zbór ewangelicki zwany Högaskyrkan zbudowany w 1966 roku. Wzgórze dało nazwę niewielkiemu osiedlu ładnie położonemu pomiędzy parkiem miejskim i laskiem w zakolu rzeki Tidan. Warto tu wybrać się na wiosnę kiedy zakwitają pierwsze kwiaty: zawilce gajowe, przylaszczki i konwalijki majowe. Przy Parkgatan 3 stoi Skyborg (3) jeden z najstarszych domów wielorodzinnych w tej części miasta ze znajdującym się od strony podwórka subtelnie zdobionym frontonem przypominającym wejście do świątyni. 
Meble w krajobrazie Tibro

Centrum miasta to teren wokół dwóch placów Stora Torget oraz Allétorget wypełniony w większości nową zabudową o funkcji handlowo-administracyjnej.  Na pierwszym z placów znajduje się fontanna Ös på - abstrakcyjne dzieło Rolfa Denmana z 1966 roku. Charakterystyczne balkony HC-Huset kontrastują z długim parterowym "dworkiem" po przeciwległej stronie. Przy Torggatan 10 stoi drewniana Andrénska Villan chyba jedyny zachowany obiekt z czasów formowania się miejskiej osady w okolicach linii kolejowej. Z istniejących tutaj warsztatów meblarskich zachowała się tylko jedna fabryczka Björkhamra (dawna Arken) po południowej stronie torów. Rozmaite szyldy tej branży rozrzucone są po całym mieście i do dziś przypominają wcześniejsze etapy industrializacji. Symboliczne instalacje ozdabiają też przestrzeń publiczną, np. ronda. O rzemieślniczej historii miejscowości dowiedzieć się można więcej w regionalnym muzeum przy Borgargatan 27. Ekspozycja w dawnej centrali medycznej zaprezentuje wnętrze starego warsztatu stolarskiego, pokój pielęgniarki Edit Palme urządzony przez miejscowych ebenistów. Tutejszym kuriozum jest manekin "olbrzyma z Kyrkefalla" - człowieka żyjącego w XIX wieku mierzącego 2 metry i 39 cm a ważącego 191 kilogramów.  
Otwarte we wtorki od 13 do 16 a w środy od 15-19. Wstęp wolny. Kontakt telefoniczny: 050 41 84 14. E-mail: eva.thorn@tibro.se
Z centrum miasta można się udać wzdłuż Fredsgatan i Humlestigen do parku ludowego (4) ze sceną taneczną oraz zwierzyńcem (minizoo). W kierunku południowym z centrum wybiega długa Storgatan. Ze stojących przy tej ulicy domów warto zwrócić uwagę na ładną pomalowaną na czerwono willę z niewielką werandką pod numerem 17. To dzieło sztokholmskich architektów z 1906 roku. Podążając dalej w tym kierunku dotrzemy do osiedla Brittgården (5) położonego po lewej stronie głównej trasy. 
Osiedle Brittgården
Ta specyficzna jednostka sąsiedzka zaplanowana przez architekta Ralpha Erskine'a stanowi organiczną całość wyróżniającą się otoczeniem niższych budynków przez wyższe bloki stanowiące jakby bramę do wnętrza osiedla. Charakterystyczne są także wysokie ozdobne dymniki oraz przesuwane zasłony pozwalające w zależności od upodobań lokatora odkryć lub zakryć widok ogródka przydomowego. Do projektu dopasowana została także mała architektura: lampy, kwietniki czy ławki. Osiedle powstało w latach 1959-1969. W otoczeniu jest kilka innych podmiejskich dzielnic willowych. W centrum jednej z nich - Häggatorp zachował się stary zdobiony budynek magazynowy z końca XIX wieku. Podążając Breviksvägen na wschód dotrzeć można do położonego w pobliżu wsi Fröstorp obszaru rekreacyjnego Rankås (6). Zróżnicowany teren leśno-łąkowy położony w pasie środkowoszwedzkiej moreny stadialnej. Bagna, torfowiska i niewielkie stawy. Ścieżka geologiczna z tablicami informacyjnymi oraz trzy trasy do nordic-walking. Pomarańczowo znakowany szlak pieszy prowadzi stąd w kierunku Fågersanna i Hjo. Parking oraz świetlica z małą gastronomią. 
Kościół Kyrkefalla
Ponad kilometr na południe od Brittgården znajduje się natomiast główny kościół parafialny Kyrkefalla (7) położony na pagórku ponad niewielkim jeziorem. Świątynia istniała tutaj może już i w XIII wieku, ale obecna klasycystyczna budowla powstała w 1839 roku w czasie panowania Karola Jana XIV i bywa do dzisiaj nazywana imionami króla. W jasnym wnętrzu zwróci uwagę ołtarz główny projektu Karola Martina Westerberga: kamienny krucyfiks z napisem INRI otoczony przez złote rzeźby aniołów a także XVII-wieczna ambona. W gablocie wystawiono fragmenty starej Biblii. Kościół ma dwa prospekty organowe: szafę przy ołtarzu oraz główny narząd na chórze. Na ścianach wiszą tarcze herbowe i stary drewniany krucyfiks. Peryferyjne położenie świątyni sprawia, że wykorzystywana jest ona stosunkowo rzadko w celach kultowych, chociaż zdarza się, że organizowane są tutaj koncerty. Droga od kościoła w kierunku zachodnim prowadzi do Hörnebo - miejsca gdzie rozpoczęła się meblarska profesja w całej okolicy. Jeden ze starszych warsztatów stolarskich znajduje się przy Kyrkofallavägen 33. W drewnianym budynku mieściła się pracownia oraz izby mieszkalne. Za wsią XVIII-wieczny młyn na rzece Tidan (Kronkvarn, 8). Wokół niego funkcjonowały największe tartaki w całej okolicy. Na lewym brzegu Tidan w małej osadzie Balteryd (9) znajduje się stare gospodarstwo królewskie a następnie siedziba wojskowego regimentu. Obecnie świetlica regionalna.   
                    

piątek, 14 kwietnia 2017

Tibro część 1

TIBRO [239 km] / 8,0 tys. mieszkańców
Tibro to jeden z większych w Szwecji ośrodków tradycyjnego przemysłu meblarskiego, choć w Polsce bardziej kojarzony on jest z Älmhult i siecią IKEA. Osada zorganizowała się w XIX wieku wokół lokalnej linii kolejowej łączącej Skövde z twierdzą w Karlsborgu. W XX wieku znacznie rozbudowała się, a na jej obrzeżach powstały ciekawe architektonicznie osiedla projektowane m.in. przez Ralpha Erskine'a. Apogeum rozwoju przemysłowego przeżyło Tibro w latach 1965-1974 w czasie realizacji tzw. programu milionowego, który oznaczał budowę nowych mieszkań w całym kraju. Po przekształceniach gospodarczych miasto stanowi nadal ważny ośrodek produkcji mebli oraz centrum logistyczne. Wystawa Inredia to mekka dla projektantów wnętrz i wszystkich tych, którzy chcieliby się dowiedzieć jak urządzić swoje mieszkanie.

Historyczna linia kolejowa z 1876 nie jest już wykorzystywana do przewozu pasażerów. Trasę zamknięto ostatecznie w 2003 roku, mimo że od czasu do czasu pojawiają się próby jej reanimacji. W budynku stacyjnym przy Allén 10 mieści się obecnie manufaktura szkła.
Na wystawie w Centrum Inredia
Wygodny terminal autobusowy znajduje się przy Fredsgatan na zapleczu rynku. Większość zatrzymujących się tutaj autobusów kursuje wahadłowo pomiędzy Skövde a Karlsborgiem. Są także połączenia do Hjo oraz Hörnebo. Na miejscu staje również dalekobieżny kurs łączący Lidköping nad jeziorem Wener ze Sztokholmem.
Dogodne parkingi w centrum znajdują się przy Allétorget i Centrumgatan przed budynkiem urzędu gminy. Nieco mniejszy postój znajduje się też na głównym placu Stora Torget. 
STACJE BENZYNOWE: Większość znajduje się na północnych obrzeżach miasta w pobliżu trasy 49 omijającej centrum miejscowości: Preem przy Mariestadsvägen to stacja samoobsługowa wraz z myjnią. Ciekawostką jest towarzyszący jej sklep ze starymi płytami winylowymi. Podobnie samoobsługowa jest mała stacja OKQ8 towarzysząca centrum handlowemu Sibylla, Värdshusgatan 2. W pobliżu skrzyżowania dróg 49 i 201 znajdziemy również samoobsługową stację benzynową St1, Värsåsvägen. Bliżej centrum w dzielnicy Brittgården (Storgatan 37) jest większa stacja benzynowa Ingo z myjnią, terminalem do wyważania kół i sklepem z akcesoriami samochodowymi. 

Schronisko turystyczne Tärnan
W południowej części Tibro (Breviksvägen 2)w ładnym parkowym otoczeniu funkcjonuje schronisko turystyczne Tärnan. W dwupiętrowym ceglanym domu wynająć można pokój jedno- dwu- oraz wieloosobowy najczęściej w układzie studio. W pokojach lodówka i materace sprężynowe. Na miejscu sauna, świetlica z TV, dobrze wyposażona kuchnia, pralnia i mała siłownia. Dostępne Wi-Fi. Jedynka za 390 SVK, dwójka za 450 SVK. Kontakt telefoniczny: 050 41 48 64. Możliwa informacja i rezerwacja przez stronę www: http://www.vandrarhemmettarnan.se     
Miłośnikom biwaku pod chmurką polecić można natomiast położony 4 km na wschód ośrodek wypoczynkowy Rankås z możliwością rozbicia namiotu na łonie przyrody bez wygód, ale za darmo.   

INFORMACJA TURYSTYCZNA: Znajduje się w Centrum Inredia, Brovägen 26. Tel: 050 41 84 00, e-mail: info@inredia.se   

niedziela, 9 kwietnia 2017

Roxen - północny brzeg


Duży i płytki akwen położony na szerokiej równinie Östergotlandii stanowi węzeł hydrologiczny jako jeden z etapów kanału Gotajskiego. Na wschód od cypla Grytudden na południowym brzegu jezioro ma charakter wąskiej rynny z licznymi wyspami. Tor żeglugowy biegnie północną częścią tej zatoki pozostawiając największe wyspy Gisselholmen, Kalvholmen czy Stora Snedholmen po lewej ręce. W części zachodniej jezioro rozlewa się natomiast w szeroki basen z zatoką wrzynającą się daleko na południe w kierunku Linköpingu. Brzegi północne są bardziej wyrównane, wyższe i silniej zalesione. Żegluga po Roxen bywa dość uciążliwa ze względu na częste porywiste wiatry i wysoką krótką falę wynikającą z konfiguracji dna. W zimie na zamarzniętej tafli popularne są bojery.

Cegielnia Lergropen
Założona w 1859 roku przez Axela von Arbina z pobliskiej posiadłości Tångestad. Do stojących na brzegu pieców wykopano kilkudziesięciometrowy kanał ułatwiający transport cegieł szlakiem wodnym. Na wzgórzu Borgsberget resztki starożytnej twierdzy lub nawet niewielkiego grodu. Pozostałości kamiennego muru. Panorama jeziora Roxen i równiny östergotlandzkiej. 

Runstorp
Niewielka wioska na południe od drogi Norsholm-Grensholm. Murowany dwór z XVII wieku. Spod ceremonialnej armatki widok na przestrzeń jeziora. W głównym salonie sztukaterie przypisywane królewskim rzemieślnikom - braciom Carlo i Giovanni Carove. Portrety szlacheckie rodziny Wennerstedt. Biblioteka i kolekcja porcelany chińskiej. Obiekt w rękach prywatnych, ale istnieje możliwość zakwaterowania. W okolicy rezerwat przyrody ze zróżnicowaną mozaiką siedlisk leśnych i łąkowych. Na klifach (góry Uvberget i Klevberget) lasy szpilkowe z 200-letnimi okazami sosen i świerków.
Dwór w Runstorp
Dymlingen
Płytka zatoka przy północnym brzegu jeziora. Niskie brzegi porastają trzciny, zarośla wierzbowe i bagienne olsy. W XIX wieku osuszono tutaj duży areał z przeznaczeniem na działalność rolniczą. Obecnie fragment ten znów został zalany. Nowe jezioro ciągnie się na zachód od Fröjerum. 

Stora Snedholmen
Na wyspie jest przystań, chata, świetlica i sauna administrowana przez stowarzyszenie żeglarskie z Linköpingu.

Gibraltar
Przysiółek i cypel jeziorny o dość egzotycznej nazwie, nie przypominający jednak specjalnie skały tworzącej słupy Herkulesa. Stadnina koni islandzkich. 

Pałac Grensholm i ruiny zamku Åls
Siedziba rycerska powstała tutaj już w XV wieku a jednym z jej pierwszych lokatorów był Magnus Gren członek Tajnej Rady Królewskiej i awanturnik, który w trakcie swoich wojennych potyczek przeszedł na stronę duńską i z rozkazu króla Christiana I prowadził zwycięską kampanię na Olandii. Na wzgórzu nad cieśniną Slotudden zachowała się tylko kamienna podmurówka niewielkiego zameczku Ålsborg, który został opuszczony po 1500 roku. Nowa rezydencja Grenów powstała w miejscu dzisiejszej farmy Grensholm. Najstarszym budynkiem z tamtego okresu jest wolno stojąca kaplica pałacowa z XVI wieku z różowej cegły. Nad wejściem tablica wapienna z herbami Ture Rosengrena i Mechtil Ulfsparre. Dach mansardowy. Główny dwupiętrowy budynek pochodzi z XVII w, ale został potem przebudowany w stylu karolińskim. Posiada charakterystyczny dwupołaciowy dach zwany säteritak i półkolumnowy portyk. Po obu stronach dobudowano symetryczne niższe skrzydła. Południowe jest obecnie zamieszkane przez prywatnych właścicieli - rodzinę Lagerfelt. Pałac otacza francuski park geometryczny oraz liczne zabudowania gospodarcze w tym XVIII-wieczne domki z Dalarny. Część zabudowań można wynająć.       

Göten
Osiedle domków letniskowych z lat 1968-1970 na grzbiecie wzgórza Brantebrått (122 m n.p.m.). Na zachód od tej osady na niższym pagórku nad cieśniną Götudden stała jeszcze jedna starożytna twierdza z epoki żelaza. Pozostałością jest mur kamienny o wysokości 0,2-1 m.

Farsboviken
Rezerwat przyrody obejmuje rewir leśny w pobliżu gospodarstwa Farsbo na północnym brzegu. Na głazach występuje bardzo rzadki porost trzonecznica szara (Chaenotheca cinerea). W okolicach Södra Hult obserwujemy wyraźną krawędź tektoniczną - wielki uskok ciągnący się równoleżnikowo przez Östergotlandię od jeziora Wetter po zatokę Bråviken. 

Willa Claryshof
Osiedla letniskowe: Ekvik, Korsvik, Roxenbaden, Sandvik
Początek letniskom na północnym brzegu jeziora Roxen dały 3 wille wybudowane przez handlujących drewnem kupców z Linköpingu (Karlshäll, Bäckdalen i Roxvik). Obiekty powstawały w różnych latach tworząc dziś dość zwarty zespół osadniczy. Najciekawsze późniejsze realizacje to willa Gökudden z wieżyczką oraz dużą werandą, willa Haga z pięknie zdobionym gankiem oraz pawilon Roxhill przeznaczony dla emerytów. W Sandvik na południe od drogi znajduje się camping.
Teren opada amfiteatralnie w kierunku jeziora. Na brzegu plaża z pomostami. Restauracja, kawiarnia i sklep spożywczy. 10 domków czteroosobowych, miejsca dla przyczep i kamperów. Grill. Ceny przystępne. Kontakt telefoniczny: 077 11 99 199, e-mail: sandvik@caravanclub.se
Roxen ze wzgórza w Sandvik

Olofström część 3

OLOFSTRÖM [19 km] / 7,3 tys. mieszkańców
Wjeżdżając do miasta od południa drogą nr 15 z Pukavik na wybrzeżu miniemy po prawej stronie stację benzynową oraz budynki Brocenter Bil & Fordon Museum (1) wraz z punktem informacji turystycznej. To jedna z większych na świecie wystaw marki Volvo. W dwóch dużych halach ukazano też rozmaite typy motocykli i mopedów oraz samochody specjalne używane w drogownictwie. Oprócz samych modeli obejrzeć można również rozmaite dodatki: części karoserii, znaki firmowe, elementy ubioru kierowców, zdjęcia i proporczyki. Co ciekawe muzeum prowadzi też sprzedaż części zbiorów.
Czynne w czwartki i piątki od 9.00-15.00. Wstęp 80 SVK. Możliwe zamówienie wycieczki z przewodnikiem dla grup minimum 10-osobowych (w cenie 40 SVK od osoby). Kontakt telefoniczny: 070 634 00 00, e-mail: info@brocenter.nu, strona web: http://brocenter.nu/
Dawny spichrz - obecnie muzeum w Olofström.
Podążając nadal w kierunku centrum miasta miniemy Holje Park założony w latach 1811-1840 nad brzegiem rzeki, która dała początek miastu. Nim stworzy w środku miasta charakterystyczne podwójne zakole w kształcie litery S tutaj płynie spokojnie w kierunku południowym. W parku znajduje się kilka miejscowych atrakcji. W kamiennym spichlerzu zbożowym otwiera swoje podwoje lokalna placówka muzealna Olofströms Museum (2) ze zbiorami regionalnymi i historycznymi w tym kolekcją oryginalnych rogów służących do picia. W sąsiednich budynkach znajdują się także wystawy poświęcone aparatom fotograficznym i kamerom filmowym oraz ekscentryczne muzeum wieszaków. Ekspozycje otwierane są tylko w miesiącach letnich. Większość z obiektów, które znajdują się na tym terenie została przeniesiona z pobliskich wsi. Dwupiętrowy biały drewniany dom przed którym pięknie prezentuje się w ciepłej porze roku kwiatowy herb Olofströmu to dawna farma z Nebbeboda opisywana przez Harry'ego Martinssona w autobiograficznej powieści Pokrzywy kwitną (Nässlorna blomma). Na terenie parku założono również w 2000 roku duży ogród ziołowy. Funkcjonują obiekty sportowe i rekreacyjne: boiska, korty, tor minigolfa. Po lewej stronie drogi w dawnych zabudowaniach wchodzących w skład majątku Dannfeltów znajduje się stadnina koni. Niestety sam dwór został zburzony w 1914 roku. Na niewielkim pagórku zachowała się kaplica cmentarna (3) skrywająca doczesne szczątki kilku pokoleń rodziny miejscowych posiadaczy ziemskich i przemysłowców. Jej protoplastą był pułkownik Carl Christopher Hermann von Dannfelt pochodzący ze Stralsundu (urodził się oczywiście w okresie kiedy ta część Pomorza należała do Szwecji). Późniejszy jeniec Napoleona podobno mocno zauroczył jego żonę, samą cesarzową Józefinę. Po powrocie do Skandynawii zarządzał miejscowym majątkiem ziemskim a dodatkowo założył funkcjonujące do dzisiaj uzdrowisko Ramlösa w pobliżu Helsingborga (znane ze sprzedawanej w całym kraju wody mineralnej). Ostatni pochówek w kaplicy odbył się w 1990 roku. Wnętrze otwierane jest rzadko, zazwyczaj raz w roku i wtedy można obejrzeć obraz ołtarzowy Zdjęcie z krzyża przez wiele lat uważany za dzieło Rembrandta
Dzisiejszy kościół parafialny (4) w Olofström przy Bredgatan powstał przez rozbudowę kaplicy z 1933 roku. W kompleksie wyróżnia się murowana dzwonnica stylizowana na tradycyjną średniowieczną formę - projekt sztokholmskiego architekta Karola Martina Westerberga. Na ścianie ołtarzowej znajduje się utrzymany w minimalistycznym stylu mural Chrystus wśród dzieci
Centralna część miasta powstała wzdłuż osi wschód-zachód stworzonej przez ulicę Östra Storgatan. Łączy ona kompleks zakładów maszynowych Volvo oraz dwa place Gamla Torget i Nya Torget położone na przeciwległych brzegach rzeki Holjeån. Fabryka (5) powstała w tym miejscu już w 1735 roku. W XVIII i XIX wieku produkowała głównie pręty i płyty żelazne oraz wyroby kuźnicze. W XIX wieku z powodzeniem wprowadzono tutaj do produkcji innowacyjne blachy emaliowane. Przełomem okazało się podpisanie kontraktu z firmą samochodową i przestawienie produkcji na wyrób karoserii w 1927 roku. Ostatecznie zakłady Olofström weszły w skład koncernu Volvo. Większość produkcji została obecnie przeniesiona do nowego kompleksu w północnej części miasta, ale przemysłowe hale produkcyjne nadal decydują o krajobrazie dzielnicy. Charakterystyczny jest zwłaszcza szyld z koroną widniejący na wschodniej fasadzie hali. Gamla Torget leży już po drugiej stronie linii kolejowej na wysokim spłaszczeniu na zboczu wzgórza Himmelberget (6).
Aniaraparken i Himmelsberget
Kiedyś na szczycie wzniesienia znajdowała się prowizoryczna wieża widokowa, dzisiaj kształtny wierzchołek zarósł
lasem a dostęp tam jest utrudniony, chyba równie skutecznie jak w czasach kiedy odstraszano wędrowców opowieściami o odbywających się tam sabatach czarownic. Sam plac jest stosunkowo opustoszały, choć w jego wschodnim narożniku znajduje się dwukondygnacyjny pawilon z długą loggią będący siedzibą banku oraz urzędu gminy. Östra Storgatan zbiega stąd stromo w dół w kierunku mostu na rzece. Już w dnie doliny znajduje się ceglany dom kultury (Folkets Hus) z wirtualną wystawą Markernas Museum ukazującą uroki przyrodnicze regionu. Naprzeciwko dawne osiedle robotnicze z rzędami białych parterowych domków a na ich zapleczu sauna parowa oraz resztki wodnego młyna. Wzdłuż brzegów Holjeån rozciąga się Aniaraparken (7) z dużym ogródkiem zabaw dziecięcych oraz kilkoma rzeźbami Carla Eldha przekazanymi miastu przez żonę artysty. Stąd blisko już do najbardziej ruchliwego placu miasta i centrum handlowego Nya Torget. Przeszklona kładka łączy plac z dworcem autobusowym. Po drugiej stronie ronda znajduje się niewielki Stureparken (8) z sadzawką z czarnego diabazu oraz kilkoma nowoczesnymi rzeźbami. 

środa, 5 kwietnia 2017

Olofström część 2

OLOFSTRÖM [19 km] / 7,3 tys. mieszkańców

NOCLEGI:  Głównym adresem w centrum miejscowości jest 3-gwiazdkowy hotel First przy Ågatan 3. Dwupiętrowy nowoczesny budynek z 58 pokojami w czterech standardach. Ciekawostką są inteligentne łóżka w niektórych pokojach, umożliwiające regulację położenia i sztywności materaca. Obszerne lobby i restauracja na parterze. Sadzawka i altany od strony Aniaraparken. Sauna. Darmowe wi-fi. Śniadanie w cenie pokoju. Stawki w zależności od dnia i czasu rezerwacji. Od 596 SVK za pokój jednoosobowy i 836 SVK za dwójkę.
Przed hotelem First
Tańszą opcją jest położony nad brzegiem jeziora Östersjön Halens Camping och Stugby. Przestrzenny plac z kąpieliskiem. Domki do wynajęcia. Pokoje w standardzie schroniskowym. Wynajem łodzi, kajaków i rowerów. Plac zabaw dla dzieci. Restauracja. Miejsce na przyczepę lub kamper wraz z energią elektryczną: 240-295 SVK w zależności od pory roku, domek mały (10 metrów kwadratowych): 520-750 SVK, większy (15 metrów kwadratowych) 650-900 SVK. Oferta aktualna od początku marca do końca października. Nocleg w schronisku w cenie 360-450 SVK za jedynkę, 420-510 SVK za dwójkę. Recepcja: 045 440230. Kontakt możliwy przez stronę internetową: http://halenscamping.se   

INFORMACJA TURYSTYCZNA: 
Znajduje się w Domu Ludowym (Folkets Hus) przy Östra Storgatan. Biuro jest czynne dość krótko. Jedynie w tygodniu pomiędzy 10 a 12. W weekendy nieczynne. Wskazany kontakt mailowy: visit@olofstrom.se. ewentualnie telefon: 045 49 31 00.