Olofström część 3

OLOFSTRÖM [19 km] / 7,3 tys. mieszkańców

Wjeżdżając do miasta od południa drogą nr 15 z Pukavik na wybrzeżu miniemy po prawej stronie stację benzynową oraz budynki Brocenter Bil & Fordon Museum (1) wraz z punktem informacji turystycznej. To jedna z większych na świecie wystaw marki Volvo. W dwóch dużych halach ukazano też rozmaite typy motocykli i mopedów oraz samochody specjalne używane w drogownictwie. Oprócz samych modeli obejrzeć można również rozmaite dodatki: części karoserii, znaki firmowe, elementy ubioru kierowców, zdjęcia i proporczyki. Co ciekawe muzeum prowadzi też sprzedaż części zbiorów.

Czynne w czwartki i piątki od 9.00-15.00. Wstęp 80 SVK. Możliwe zamówienie wycieczki z przewodnikiem dla grup minimum 10-osobowych (w cenie 40 SVK od osoby). Kontakt telefoniczny: 070 634 00 00, e-mail: info@brocenter.nu, strona web: http://brocenter.nu/

Dawny spichrz - obecnie muzeum w Olofström.

Podążając nadal w kierunku centrum miasta miniemy Holje Park założony w latach 1811-1840 nad brzegiem rzeki, która dała początek miastu. Nim stworzy w środku miasta charakterystyczne podwójne zakole w kształcie litery S tutaj płynie spokojnie w kierunku południowym. W parku znajduje się kilka miejscowych atrakcji. W kamiennym spichlerzu zbożowym otwiera swoje podwoje lokalna placówka muzealna Olofströms Museum (2) ze zbiorami regionalnymi i historycznymi w tym kolekcją oryginalnych rogów służących do picia. W sąsiednich budynkach znajdują się także wystawy poświęcone aparatom fotograficznym i kamerom filmowym oraz ekscentryczne muzeum wieszaków. Ekspozycje otwierane są tylko w miesiącach letnich. Większość z obiektów, które znajdują się na tym terenie została przeniesiona z pobliskich wsi. Dwupiętrowy biały drewniany dom przed którym pięknie prezentuje się w ciepłej porze roku kwiatowy herb Olofströmu to dawna farma z Nebbeboda opisywana przez Harry'ego Martinssona w autobiograficznej powieści Pokrzywy kwitną (Nässlorna blomma). Na terenie parku założono również w 2000 roku duży ogród ziołowy. Funkcjonują obiekty sportowe i rekreacyjne: boiska, korty, tor minigolfa. Po lewej stronie drogi w dawnych zabudowaniach wchodzących w skład majątku Dannfeltów znajduje się stadnina koni. Niestety sam dwór został zburzony w 1914 roku. Na niewielkim pagórku zachowała się kaplica cmentarna (3) skrywająca doczesne szczątki kilku pokoleń rodziny miejscowych posiadaczy ziemskich i przemysłowców. Jej protoplastą był pułkownik Carl Christopher Hermann von Dannfelt pochodzący ze Stralsundu (urodził się oczywiście w okresie kiedy ta część Pomorza należała do Szwecji). Późniejszy jeniec Napoleona podobno mocno zauroczył jego żonę, samą cesarzową Józefinę. Po powrocie do Skandynawii zarządzał miejscowym majątkiem ziemskim a dodatkowo założył funkcjonujące do dzisiaj uzdrowisko Ramlösa w pobliżu Helsingborga (znane ze sprzedawanej w całym kraju wody mineralnej). Ostatni pochówek w kaplicy odbył się w 1990 roku. Wnętrze otwierane jest rzadko, zazwyczaj raz w roku i wtedy można obejrzeć obraz ołtarzowy Zdjęcie z krzyża przez wiele lat uważany za dzieło Rembrandta. 

Dzisiejszy kościół parafialny (4) w Olofström przy Bredgatan powstał przez rozbudowę kaplicy z 1933 roku. W kompleksie wyróżnia się murowana dzwonnica stylizowana na tradycyjną średniowieczną formę - projekt sztokholmskiego architekta Karola Martina Westerberga. Na ścianie ołtarzowej znajduje się utrzymany w minimalistycznym stylu mural Chrystus wśród dzieci. 

Centralna część miasta powstała wzdłuż osi wschód-zachód stworzonej przez ulicę Östra Storgatan. Łączy ona kompleks zakładów maszynowych Volvo oraz dwa place Gamla Torget i Nya Torget położone na przeciwległych brzegach rzeki Holjeån. Fabryka (5) powstała w tym miejscu już w 1735 roku. W XVIII i XIX wieku produkowała głównie pręty i płyty żelazne oraz wyroby kuźnicze. W XIX wieku z powodzeniem wprowadzono tutaj do produkcji innowacyjne blachy emaliowane. Przełomem okazało się podpisanie kontraktu z firmą samochodową i przestawienie produkcji na wyrób karoserii w 1927 roku. Ostatecznie zakłady Olofström weszły w skład koncernu Volvo. Większość produkcji została obecnie przeniesiona do nowego kompleksu w północnej części miasta, ale przemysłowe hale produkcyjne nadal decydują o krajobrazie dzielnicy. Charakterystyczny jest zwłaszcza szyld z koroną widniejący na wschodniej fasadzie hali. Gamla Torget leży już po drugiej stronie linii kolejowej na wysokim spłaszczeniu na zboczu wzgórza Himmelberget (6).

Aniaraparken i Himmelsberget

Kiedyś na szczycie wzniesienia znajdowała się prowizoryczna wieża widokowa, dzisiaj kształtny wierzchołek zarósł lasem a dostęp tam jest utrudniony, chyba równie skutecznie jak w czasach kiedy odstraszano wędrowców opowieściami o odbywających się tam sabatach czarownic. Sam plac jest stosunkowo opustoszały, choć w jego wschodnim narożniku znajduje się dwukondygnacyjny pawilon z długą loggią będący siedzibą banku oraz urzędu gminy. Östra Storgatan zbiega stąd stromo w dół w kierunku mostu na rzece. Już w dnie doliny znajduje się ceglany dom kultury (Folkets Hus) z wirtualną wystawą Markernas Museum ukazującą uroki przyrodnicze regionu. Naprzeciwko dawne osiedle robotnicze z rzędami białych parterowych domków a na ich zapleczu sauna parowa oraz resztki wodnego młyna. Wzdłuż brzegów Holjeån rozciąga się Aniaraparken (7) z dużym ogródkiem zabaw dziecięcych oraz kilkoma rzeźbami Carla Eldha przekazanymi miastu przez żonę artysty. Stąd blisko już do najbardziej ruchliwego placu miasta i centrum handlowego Nya Torget. Przeszklona kładka łączy plac z dworcem autobusowym. Po drugiej stronie ronda znajduje się niewielki Stureparken (8) z sadzawką z czarnego diabazu oraz kilkoma nowoczesnymi rzeźbami.