Punktem centralnym miasteczka jest podłużny plac Blåtorget nazwany tak od niebieskiego domku zamykającego go od strony południowej. Niebieskie są także ceramiczne kule znajdujące się na fontannie węgierskiego artysty Gustawa Kraitza przy miejskiej bibliotece. Powyżej placu Jönköpingsvägen zmienia swój kierunek a ostry zakręt zwany jest potocznie Lundqvistakurvan od działającego tu dawniej popularnego sklepu kolonialnego Lundqvista i Viberga. Po wschodniej stronie Jönköpingsvägen stoi rzeźba Kenta Wahlbecka Pięć zmysłów symbolizowanych przez egzotyczne maski. Przy tej samej ulicy, ale blisko stacji kolejowej znajduje się ceglany budynek urzędu miasta z nowoczesną tarczą zegarową na wieży, a zaraz za nim nowy parafialny kościół św. Jana zbudowany w 1993 roku - jeden z dwóch w kraju zaprojektowanych na planie dwunastościanu. Osobliwością wnętrza jest źródełko chrzcielne z wolno płynącą wodą. Nad ołtarzem wisi współczesna rzeźba Chrystusa w kształcie krzyża - dzieło Ewy Spångberg. Najstarszą częścią osady jest położone za torami Bränninge gdzie najpierw stała przydrożna karczma a potem powstało duże gospodarstwo rolne. Śladem po tej dawnej historii osadniczej jest aleja starych drzew przy Bränningegatan. W północnej części centrum przy Munksvägen znajduje się niewielki ogród skansenowski (hembygdsgård) z 7 budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi przeniesionymi z różnych części gminy.
Najwcześniej pojawił się tutaj dom byłego wojskowego prokuratora zbudowany z grubych drewnianych bali (Profossbostället). Obok skansenu tuż przy ulicy stoi niewielka drewniana pomalowana na zielono kaplica baptystów. Przy wejściu na teren parku warto zwrócić uwagę na tradycyjny gärdesgård, czyli płot okalający cały ogród. Wykonany jest z młodych świerków. Słupki rozstawiane są w odległości niecałego metra od siebie a dłuższe żerdzie układane na skos mniej więcej na odcinku pomiędzy 7 kolejnymi słupkami. Wiązane są do palików za pomocą gałązek, które wcześniej zanurza się we wrzątku, aby zmiękły i stały się bardziej elastyczne. Oczywiście tego typu ogrodzenia spotykamy w wielu rejonach Szwecji, mają też swoje lokalne formy o nieco innej konstrukcji. W ostatnich latach stały się modne ze względu na ekologiczne trendy. Płot skansenu nawiązuje jednak w tym przypadku do herbu Habo, który przedstawia symboliczną granicę pomiędzy prowincjami Småland i Skaraborg biegnącą jeziorem Wetter oraz zalesionymi brzegami.
Lokalne towarzystwo dziedzictwa prowadzi różne akcje i warsztaty. Niektóre z nich odbywają się w dawnej hali fabrycznej Spinneri AB przy Tidaholmsvägen 14. Drewniany budynek przemysłowy nad małym zalewem należał do założonej w 1882 roku przędzalni Fransa Augusta Johanssona. Zasłynęła ona z produkcji wełnianych kocy pod marką Habo. Obecnie mieści się tu także restauracja i galeria sztuki. Na północ od kompleksu granicznego leży głęboka i podmokła dolina Hökesån. To jedno z ważniejszych tarlisk pstrąga w zlewni Wetteru Dolny bieg rzeki został z tego względu objęty ochroną w rezerwacie przyrody. Ścieżki nadrzeczne prowadzą przez piękny las liściasty, ale mogą być błotniste. Wycieczkę można zakończyć nad brzegiem Wetteru, gdzie znajduje się deszczochron i punkt widokowy. Na wschód od Habo rozciąga się stary las bukowy należący kiedyś do dóbr królewskich a następnie "państewka" Pera Brahe z Visingsö. To jedno z najdalej na północ wysuniętych tego typu zbiorowisk w Szwecji. Początki tej plantacji sięgają XVII wieku. W południowej części lasu znajduje się rezerwat przyrody Stora Kärr chroniący płat starodrzewu. Dojście od parkingu przy drodze głównej 195.
 |
| Wejście do skansenu w Habo |
 |
| Habo Gamla Kyrka z wewnątrz i z zewnątrz |
Kościół otwarty jest w dni robocze: między 10 a 18 w sezonie letnim, między 10 a 16 w sezonie zimowym (od października do marca). W niedziele czynny tylko w czasie mszy świętej.
8 km na zachód od Habo leży Furusjö niewielka osada z ładną piaszczystą plażą nad jeziorem Furusjön. Wyjazd wzdłuż Bränningeleden.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz