Średniowieczna Szwecja stanowiła raczej luźną federację kilku prowincji zamieszkiwanych przez odrębne plemiona Swewów, Gotów czy Finów. Król obierany był tradycyjnie na sejmie zbierającym się na łąkach w pobliżu Uppsali, ale po elekcji udawał się w podróż, której celem była akceptacja nowego monarchy we wszystkich krainach, którymi miał władać. Droga ta wiodła przez wiele historycznych miejsc i charakteryzowała się tradycyjnym feudalnym ceremoniałem. Osoba monarchy była eskortowana przez rycerzy oczekujących na granicy poszczególnych prowincji. Kiedy XII-wieczny kandydat Ragnvald Knaphövde przekroczył granicę Västergotlandu z własną eskortą pogwałcając uświęcone prawo i ufając jedynie własnej sile został rychło zabity gdzieś po drodze. Po wstąpieniu na tron Gustawa I Wazy i ustanowieniu tronu dziedzicznego Eriksgata przestała być częścią rytuału intronizacji, ale wielu kolejnych władców tradycyjnie udawało się na wędrówkę odwiecznym szlakiem. Ze starej drogi królewskiej zachowały się tylko ślady. Próbą jej wskrzeszenia jest projektowany szlak konny biegnący przez 7 centralnych prowincji: Uppland, Västmannland, Närke, Västergotland, Småland, Östergotland i Sörmland. Niniejsza propozycja szlaku jest pewną korektą tej trasy. Zaczyna się pod Uppsalą a kończy w Sztokholmie - dzisiejszej stolicy kraju. Zamiast prowadzić krawędzią wzgórz Holaveden nad Wetterem biegnie wzdłuż dzisiejszej drogi głównej nr 32 skrajem pojezierza Sommenbygd. Podobnie dalej na północy omija Nyköping opisany w innej części przewodnika a prowadzi przez centralną część krainy Sörmland. Oprócz spotkania z historią to również świetna okazja do poznania malowniczych przyrodniczych zakątków środkowej Szwecji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz